De eerste helft noteerde we alleen maar kansen voor KFC Turnhout, maar we gingen rusten met een magere 1-0. “Inderdaad de eerste periode was bijna perfect, alleen belonen we onszelf daar niet voor. De tweede helft leden we iets te veel balverlies, mede door de druk van Hades. Net toen we eigenlijk weer sterker werden viel de gelijkmaker, en ook na die treffer waren er kansen die we beter hadden moeten benutten. Misschien is dat dan de onervarenheid van mijn jonge ploeg, maar echt verwijten kan ik ze niets. Bij balverlies stonden we steeds goed.”
Vijf minuten in blessuretijd valt dan de 1-2, dan was er zelfs geen tijd meer om te reageren. “Ja, dat komt superhard binnen, en als je dan ook ziet hoe dat onze tegenstander zijn overwinning viert, dan weet je gewoon dat je deze ploeg tot het uiterste dreef. En dat maakt het extra zuur, als er één ploeg de overwinning verdiende waren wij het, en niet de nummer drie uit de rangschikking. Maar zeg het al enkele weken, als we zo blijven werken, kantelt het ooit wel, maar nu is er natuurlijk de zoveelste frustratie. Erg voor mijn jongens en erg voor onze supporters. Volgende week is er weer een moeilijke verplaatsing, naar het verre Limburg, Bocholt is dan de thuisploeg. Hopelijk tovert de Sint met zijn pieten een mooie verrassing uit hun zak, zou voor mijn ploeg hartverwarmend zijn, na hun sterke spel van de laatste weken.”
Door Bart Goris
